Gramatyka opisowa języka polskiego II [3003-11A2GR] Semestr zimowy 2024/25
Ćwiczenia, grupa nr 4

Anusiewicz J., 1978, Konstrukcje analityczne we współczesnym języku polskim, Wrocław.

Bartmiński J., 1973, Czy język polski staje się językiem pozycyjnym? „Język Polski” LIII, s. 80–95.

Bąba S., 1989, Innowacje frazeologiczne współczesnej polszczyzny, Poznań.

Burkacka I., 2016, Intertekstualność współczesnej komunikacji. Memy a teksty kultury.

Burkacka I., 2017, Memy a stereotypy [w:] E. Kołodziejek, R. Sidorowicz (red.), Internet jako przedmiot badań językoznawczych, Szczecin, s. 11–26.

Buttler D., 1976, Innowacje składniowe współczesnej polszczyzny, Warszawa.

Fliciński P., 2015, Wybrane aspekty nienormatywnej łączliwości frazeologizmów na podstawie danych korpusowych (w:) Nowe zjawiska V w języku, tekście i komunikacji. Frazeologizmy, Olsztyn, s. 35-47.

Heinz A., 1988, Składnia przypadków (w:) Język i językoznawstwo. Wybór prac, Warszawa, s. 283–394.

Majkowska G., 2015, Źródła polskiej frazeologii (w:) Nowe zjawiska w języku, tekście, komunikacji V. Frazeologizmy, red. I. Kosek, R. Makarewicz, K. Zawilska, Olsztyn, s.148–167.

Markowski A. (red.), 2012, Nowe spojrzenie na kryteria poprawności językowej, Warszawa.

Szpila G., 2000, Język trzeciego tysiąclecia: zbiór referatów z konferencji, Kraków.

Walczak B., 1995, Przegląd kryteriów poprawności językowej, „Poradnik Językowy” 9–10, s. 1–16.

Waszakowa K., 2017, Kognitywno-komunikacyjne aspekty słowotwórstwa, Warszawa.

Celem zajęć jest zapoznanie studentów z powstającymi współcześnie innowacjami językowymi: leksykalnymi, fonetycznymi, słowotwórczymi, fleksyjnymi, składniowymi i frazeologicznymi. Jednym z zagadnień będzie próba odróżnienia innowacji od błędu językowego. Studenci będą mieli też okazję ocenić wybrane innowacje pod kątem zgodności z normą, odwołując się do swojej wiedzy na temat kryteriów poprawności językowej. Kolejnym etapem będzie analiza materiału: przyczyny i mechanizmy powstania danej konstrukcji. Pod koniec zajęć studenci będą mieli okazję samodzielnie, przy użyciu zdobytej wiedzy, przeanalizować wybrane innowacje językowe. Zbierając materiał, będą korzystali z dostępnych korpusów oraz wyszukiwarki Google.

Zagadnienia szczegółowe:

1. Współczesne tendencje rozwojowe języka polskiego.

2. Najczęstsze innowacje leksykalne, fonetyczne, słowotwórcze fleksyjne, składniowe i frazeologiczne.

3. Funkcje semantyczne i syntaktyczne polskich przypadków i wybranych przyimków.

4. Stosowanie kryteriów poprawności językowej w ocenie innowacji językowych.

5. Sposoby opisu innowacji językowych.

6. Narzędzia stosowane w pracy badawczej (m.in. NKJP, Frazeo, Google Trends, wyszukiwarka Google).

7. Rodzaje zmian znaczeniowych.

8. Mem jako przykład nowego tekstu kultury.

9. Samodzielna analiza wybranych innowacji językowych.

Efekty uczenia się:

- student potrafi klasyfikować innowacje językowe;

- ma świadomość istnienia ogólnych tendencji w języku, które prowadzą do tworzenia nowych jednostek;

- rozumie relację między błędem językowym a innowacją;

- umie korzystać z narzędzi internetowych (korpusów, wyszukiwarki Google);

- potrafi przeprowadzić analizę dowolnie wybranej innowacji lub grupy innowacji językowych.

- dyskusja;

- prezentacja;

- praca indywidualna i praca w grupach;

- obecność.

Nakład pracy na zajęciach to 30 godzin.

Dopuszczalne są dwie nieobecności w semestrze. Powyżej tej liczby (z wyłączeniem przypadków bezzwłocznie udokumentowanych, np. zwolnieniem lekarskim) – nie ma możliwości zaliczenia zajęć. Usprawiedliwione nadprogramowe nieobecności muszą zostać odrobione w sposób wskazany przez osobę prowadzącą zajęcia.

Niedozwolone jest wykorzystywanie sztucznej inteligencji w jakiejkolwiek formie.

– aktywny udział w zajęciach

– referat – 30 pkt.

– pisemna analiza wybranych innowacji – 30 pkt.