Gramatyka opisowa języka polskiego II [3003-11A2GR] Semestr zimowy 2024/25
Ćwiczenia, grupa nr 2

Bartmiński J., 1988, Definicja kognitywna jako narzędzie opisu konotacji [w:] Konotacja, red. J. Bartmiński, Lublin.

Black M., 1971, Metafora, “Pamiętnik Literacki” LXII, z. 3, str. 217-234.

Filar D., Głaz A., 1996, Obraz ręki w języku polskim i angielskim [w:] Językowa kategoryzacja świata, Lublin.

Grzegorczykowa R., 1990, Pojęcie językowego obrazu świata [w:] Językowy obraz świata, red. J. Bartmiński, Lublin.

Grzegorczykowa R., 1998, O rozumieniu prototypu i stereotypu we współczesnych teoriach semantycznych [w:] Język a kultura, t. 12, Wrocław.

Grzegorczykowa R., 2001, Wprowadzenie do semantyki językoznawczej, Warszawa – rozdział: Pojęcie językowego obrazu świata i sposoby jego rekonstrukcji.

Jäkel O., 2003, Metafory w abstrakcyjnych domenach dyskursu. Kognitywistyczno-lingwistyczna analiza metaforycznych modeli aktywności umysłowej, gospodarki i nauki, Kraków.

Jordanskaja L., Mielczuk I., 1988, Konotacja w semantyce lingwistycznej i leksykografii [w:] Konotacja, red. J. Bartmiński, Lublin.

Kalisz R., 1994, Teoretyczne podstawy językoznawstwa kognitywnego [w:] Podstawy gramatyki kognitywnej, red. H. Kardela, Warszawa.

Kalisz R., 2001, Językoznawstwo kognitywne w świetle językoznawstwa funkcjonalnego, Gdańsk.

Kardela H., 1992, Gramatyka kognitywna jako globalna teoria języka [w:] Podstawy metodologiczne semantyki współczesnej, red. I. Nowakowska-Kempna, Wrocław.

Krzeszowski T.P., 1998, Aksjologiczne aspekty metafor [w:] Językoznawstwo kognitywne. Wybór tekstów, red. W. Kubiński, R. Kalisz, E. Modrzejewska. Gdańsk.

Kövecses Z., 1998, Kognitywny model gniewu, [w:] Językoznawstwo kognitywne. Wybór tekstów, red. W. Kubiński, R. Kalisz, E. Modrzejewska. Gdańsk.

Lakoff G, Johnson M., 1988, Metafory w naszym życiu, Warszawa.

Langacker R.W., 1995, Wykłady z gramatyki kognitywnej, red. H. Kardela, Lublin.

Pajdzińska A., Tokarski R., 1996, Językowy obraz świata – konwencja i kreacja, „Pamiętnik Literacki” LXXXVII.

Pajdzińska A., 1990, Jak mówimy o uczuciach. Poprzez analizę frazeologizmów do językowego obrazu świata [w:] Językowy obraz świata, red. J. Bartmiński, Lublin.

Pawelec A., 2006, Metafora pojęciowa a tradycja, Universitas, Kraków 2006.

Sontag S., 1999, Choroba jako metafora. AIDS i jego metafory, przeł. J. Anders, PIW, Warszawa.

Tabakowska E., 1998, Bliżej wiersza: gramatyka kognitywna jako narzędzie interpretacji tekstu poetyckiego (na przykładzie „Miniatury średniowiecznej” Wisławy Szymborskiej), [w:} Tekst, analizy i interpretacje, red. J. Bartmiński, B. Bonecka. Lublin.

Tokarski R., 1990, Prototypy i konotacje. O semantycznej analizie słowa w tekście poetyckim, „Pamiętnik Literacki” LXXXI, z.2.

Taylor J. R., 1995, Kategoryzacja w języku, Kraków.

Taylor J.R. 2007, Gramatyka kognitywna, Kraków.

Waszakowa K., 1997, O nowych zjawiskach leksykalnych w świetle semantyki rozumienia [w:] Semantyczna struktura słownictwa i wypowiedzi, Warszawa.

Język z perspektywy kognitywnej.

Język naturalny nie jest systemem samowystarczalnym i autonomicznym, i nie można go opisać bez odwołania się do innych zjawisk – np. percepcji zmysłowej, motoryki ciała, kontekstu wypowiedzi, kultury czy wiedzy o świecie. Ćwiczenia poświęcone będą następującym zagadnieniom:

1. językoznawstwo kognitywne a językoznawstwo strukturalistyczne,

2. kategoryzacja w ujęciu klasycznym a pojecie prototypu,

3. definicja klasyczna a definicja kognitywna, domeny kognitywne i profilowanie - język w ujęciu R. Langackera,

4. język a kultura - językowy obraz świata,

5. ramy interpretacyjne i FrameNet,

6. różne ujęcia metafory: metafora u Arystotelesa, w pragmatyce i w teorii interakcyjnej, metafora pojęciowa,

7. teoria integracji pojęciowej (amalgamatów),

8. wartościowanie w języku z perspektywy prozodii semantycznej,

9. słowa klucze w języku artystycznym.

Praca indywidualna, praca w grupach, prezentacje.

1. Obecność na zajęciach - dozwolone 2 nieobecności nieusprawiedliwione. 3 i 4 nieobecności wymagają zaliczenia, 5 i więcej nieobecności jest podstawą niezaliczenia przedmiotu.

2. Aktywne uczestnictwo w zajęciach.

3. Zaliczenie w postaci pracy semestralnej z tematyki poruszanej na zajęciach.

UWAGA: wykład GOJP 2 jest osobną jednostką zajęciową i tryb zaliczenia określa wykładowca.