Psychologia kliniczna

Informacje ogólne

Kod przedmiotu:	2500-PL-PS-OB3L-1-OG
Kod Erasmus / ISCED:	14.4 Kod klasyfikacyjny przedmiotu składa się z trzech do pięciu cyfr, przy czym trzy pierwsze oznaczają klasyfikację dziedziny wg. Listy kodów dziedzin obowiązującej w programie Socrates/Erasmus, czwarta (dotąd na ogół 0) – ewentualne uszczegółowienie informacji o dyscyplinie, piąta – stopień zaawansowania przedmiotu ustalony na podstawie roku studiów, dla którego przedmiot jest przeznaczony. / (0313) Psychologia Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu:	Psychologia kliniczna
Jednostka:	Wydział Psychologii
Grupy:	Przedmioty ogólnouniwersyteckie na Uniwersytecie Warszawskim Przedmioty ogólnouniwersyteckie społeczne
Punkty ECTS i inne:	(brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS: roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS; tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h; 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się; tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS; nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta. zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia:	polski
Rodzaj przedmiotu:	ogólnouniwersyteckie
Tryb prowadzenia:	w sali
Pełny opis:	Psychologia kliniczna jest dziedziną badań naukowych oraz obszarem działalności praktycznej psychologów, która dotyczy zaburzonych, jak i zdrowych przejawów funkcjonowania emocjonalnego, poznawczego, behawioralnego i somatycznego. Dziedzina ta w sposób naukowy opisuje i wyjaśnia zaburzone i zdrowe funkcjonowanie, ukazuje mechanizmy patogenetyczne i salutogenetyczne, a praktyczne zastosowanie polega na diagnozie zaburzeń lub zdrowia, która staje się podstawą do planowania i stosowania psychologicznych form pomocy. Psychologia kliniczna jest szeroką dziedziną, w ramach której wyodrębnia się wiele subdyscyplin. Do najważniejszych z nich należą psychologia kliniczna dziecka i rodziny, psychologia kliniczna osoby dorosłej, neuropsychologia, psychologia zdrowia oraz cztery formy pomocy psychologicznej (profilaktyka, interwencja kryzysowa, psychoterapia oraz rehabilitacja społeczna). Niniejszy wykład koncentruje się na psychologii klinicznej dziecka, psychologii klinicznej osoby dorosłej oraz pomocy psychologicznej (tematyka dotycząca pozostałych obszarów psychologii klinicznej omawiana jest na innych obowiązkowych zajęciach). Celem wykładu jest zapoznanie studentów z podstawową wiedzą dotyczącą etiologii i mechanizmów powstawania zaburzeń psychicznych i problemów klinicznych z naciskiem na te oparte na dowodach naukowych. Zaburzenia psychiczne oraz zachowania zostaną zaprezentowane zgodnie z międzynarodowymi klasyfikacjami ICD-10, DSM V oraz DC:0-5. Studenci uzyskają również informację o powstającej nowe klasyfikacji ICD-11. Treść wykładów obejmuje rozpoznawanie problemów psychicznych i ich klasyfikowanie, określanie mechanizmów powstawania zaburzeń psychicznych, znaczenie modeli teoretycznych w diagnozie klinicznej zaburzeń psychicznych oraz sposoby interwencji terapeutycznej i pomocy psychologicznej. Wykłady mają na celu integrację wiedzy z obszaru psychologii dziecka i rodziny z psychologią kliniczną wieku dorosłego.
Literatura:	Informacje dotyczące wymaganej literatury opisane są w sekcji “Zakres”.

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.

Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski, Wydział Fizyki.