Nauki pomocnicze historii nowożytnej

obowiązkowe

Celem ćwiczeń jest przede wszystkim zapoznanie studentów z różnymi typami źródeł do historii nowożytnej. Zajęcia mają charakter warsztatowy. Ze względu na specjalizację osoby prowadzącej, wybrane przykłady dotyczyć będą przede wszystkim wieku XVIII. Przy zadaniach indywidualnych możliwy jest samodzielny dobór tekstów w obrębie całej epoki nowożytnej (XVI - XVIII w.)

Celem ćwiczeń jest zapoznanie studentów z naukami pomocniczymi historii nowożytnej.

Przedmiot kierunkowy, studia stacjonarne, III rok.

4 ECTS (bilans pracy studenta: 30 godz. kontaktowych, 60 godz. przygotowanie do zajęć, 30 godz. przygotowanie do kolokwium).

Podczas ćwiczeń studenci poznają rodzaje, metody, i narzędzia nauk pomocniczych historii nowożytnej oraz ich praktyczne zastosowanie w krytyce zewnętrznej i wewnętrznej różnych typów źródeł nowożytnych, specyfikę wybranych typów źródeł do badania epoki nowożytnej i przyczyny ich zmienności w czasie; związki nauk pomocniczych historii nowożytnej z innymi naukami; wybrane instytucje kultury i ochrony dziedzictwa zajmujące się zabezpieczaniem i udostępnianiem źródeł służących do badania historii nowożytnej oraz wybrane kolekcje i zbiory źródeł nowożytnych; specjalistyczną terminologię nauk pomocniczych historii nowożytnej; rozpoznają i klasyfikują różne typy źródeł historycznych właściwe do badania dziejów nowożytnych.

Literatura znajduje się w sylabusach poszczególnych zajęć prowadzonych w ramach przedmiotu.

Zwiększenie umiejętności samodzielnej, pogłębionej analizy i krytyki źródeł oraz zastosowania swoistych dla nich metod badawczych i terminologii, prowadzące do usprawnienia warsztatu badawczego otwartego na czerpanie doświadczeń z różnych dziedzin wiedzy, nie tylko humanistycznej, a w konsekwencji uzyskiwanie bardziej miarodajnych wyników badań ze względu na potrzeby współczesnej historiografii.

Ocena ciągła aktywności, kolokwium.