Wstęp do badań historycznych [2900-L-WBH] Semestr zimowy 2024/25
Ćwiczenia, grupa nr 7

Bibliografia historii Polski, t. I: cz. 1-3: do roku 1795, red. red. H. Madurowicz-Urbańska, Warszawa 1965, t. II: cz. 1-2 (1795-1918), red. H. Madurowicz-Urbańska, Warszawa 1967, t. III: cz. 1-2 (1918-1945), red. W. Bieńkowski, Warszawa 1974-1978,

Bibliografia historii polskiej, Wrocław-Warszawa 1952,

Bibliografia bibliografii polskich 1961-1970, opr. M. Bieńkowska, B. Eychlerowa, Warszawa 1992,

Bibliografia literatury polskiej „Nowy Korbut”,

Bibliografia zawartości czasopism,

M. Bloch, Pochwała historii, czyli o zawodzie historyka, Warszawa 1962,

E. Carr, Historia. Czym jest, Poznań 1999,

Dobre obyczaje w nauce. Zbiór zasad i wytycznych, Warszawa 2001,

K. Estreicher, Bibliografia polska, cz. 1, t. I-VII, t. I-IV (lata 1881-1900), Kraków 1872-1882; cz. 2, t. I-IV, Kraków 1882-1890; cz. 3, t. I-XXII, Kraków 1891-1951,

J. Gruchała, Sztuka sporządzania przypisów – z polskiej perspektywy,[ w:] P.Oliver, Jak pisać prace uniwersyteckie. Poradnik dla studentów, Kraków 1999,

M. Handelsman, Historyka, Warszawa 2010,

W. Hahn, Bibliografia bibliografii polskich do 1950 r., wyd. III, Wrocław 1966,

S. Kieniewicz, O etyce zawodu historyka, “Kwartalnik Historyczny” r. 81, 1974, nr 3, s. 517-527,

W. Kula, Problemy i metody historii gospodarczej, Warszawa 1963,

T. Manteuffel, O normach postępowania historyka, [w:] tenże, Historyk wobec historii, Warszawa 1976, s. 5-12,

B. Miśkiewicz, Wstęp do badań historycznych, Warszawa – Poznań 1985,

M. Pawlak, J. Serczyk, Podstawy badań historycznych, Bydgoszcz 1999,

J. Szacki, Tradycja, Warszawa 2011,

J. Szymański, Nauki pomocnicze historii, Warszawa – dowolne wydanie z lat 1983–2006,

A. Świeżawski, Warsztat naukowy historyka. Wstęp do badań historycznych, Częstochowa 1998,

J. Topolski, Jak się pisze i rozumie historię, Warszawa 1998,

J. Topolski, Wprowadzenie do historii [dowolne wydanie],

M. Wilkowski, Wprowadzenie do historii cyfrowej, Gdańsk 2013,

Czym jest historia jako dyscyplina akademicka, dyscyplina wiedzy.

Po co ją studiować, jakie to może dać korzyści.

Skąd historycy winni czerpać wiedzę; o źródłach i opracowaniach, czym są i czym się różnią.

Typy źródeł historycznych.

Typy i rodzaje opracowań historycznych (książki, artykuły).

Pomocnicze wydawnictwa ułatwiające historykom poszukiwanie wiedzy: encyklopedie, słowniki (w tym: biograficzne, geograficzne), herbarze.

Gdzie i jak szukać wiedzy o tym co już na konkretny temat kiedyś napisano: biblioteki, cyfrowe bazy wiedzy, bibliografie.

Wiedza i "wiedza' w sieci: kontynuacja o cyfrowych bazach danych i o "wiedzy" z "biblii dla leni" czyli o Wikipedii.

Etyka zawodowa, czyli czego robić nie wypada, albo egzegeza siódmego przykazania w rozumieniu pracy naukowej i akademickiej.

Studiowanie powinno tym różnić się od nauki w szkole, że stawia na maksymalną samodzielność uczestników. W przypadku większości wyszczególnionych wyżej tematów każda z osób uczestniczących w zajęciach będzie proszona o przygotowanie i przedstawienie pozostałym jednego, wybranego fragmentu aktualnie omawianego zagadnienia. Będzie to miała zrobić tak, by inni uczestnicy chcieli tego słuchać i zrozumieli co zostało im przekazane.

To po to, by wdrażać studentów do jednej z najważniejszych umiejętności, jakie mogą (a może - powinni) wynieść ze studiów - jak przeprowadzać wystąpienie publiczne.

Zaś podstawową umiejętnością, jaką powinni przyswoić sobie studenci studiów historycznych jest zdolność poszukiwania, gromadzenia, analizy, selekcji i wykorzystania informacji.

O tym, czy te zajęcia będą równie atrakcyjne niczym przyglądanie się farbie schnącej na ścianie decydują wspólnie prowadzący i uczestnicy. Jest to jeden z najważniejszych przedmiotów na studiach historycznych, bo ma wskazać sposoby i metody poszukiwania wiedzy. Promowana więc będzie aktywność uczestników na zajęciach. Jedną nieobecność można mieć bez administracyjnych konsekwencji. W przypadku drugiej trzeba będzie zaliczyć obie. Najlepiej by było, gdyby liczba nieobecności nie przekroczyła trzech. Elementem niezbędnym dla zaliczenia będzie sporządzenie przez każdego z uczestników bibliografii wybranego tematu. Temat taki zaakceptować musi prowadzący.

prof. Maciej Wojtyński