Konwersatorium językoznawcze 2

obowiązkowe

Student powinien posiadać podstawową wiedzę teoretyczną z zakresu językoznawstwa oraz posługiwać się językiem litewskim na poziomie co najmniej A2.

w sali

Celem kursu jest zapoznanie studentów ze zróżnicowaniem dialektalnym współczesnego języka litewskiego. Na zajęciach będą również zaprezentowane główne metody badań dialektologicznych oraz wybrane zagadnienia historii dialektologii litewskiej.

Konwersatorium ma za zadanie zapoznać studentów z odmianami dialektalnymi współczesnego języka litewskiego.

Na wstępie zostanie podany przegląd metod badań dialektologicznych (zapoznanie z atlasami gwarowymi, specyfiką badań terenowych), historią dialektologii litewskiej, zostaną zaprezentowane prace z leksykografii gwarowej, monografie.

Studenci zostaną zapoznani z podziałem obszaru współczesnego języka litewskiego na dialekty auksztocki i żmudzki (aukštaičių tarmė ir žemaičių tarmė) i mniejsze jednostki dialektalne (patarmės), z ich cechami fonetycznymi, gramatycznymi i leksykalnymi, także z głównymi cechami gwar języka litewskiego poza terytorium Litwy, szczególnie w Polsce – w regionie Sejn i Puńska.

Literatura podstawowa:

1. Rima Bacevičiūtė, Audra Ivanauskienė, Asta Leskauskaitė, Edmundas Trumpa (2004). Lietuvių kalbos tarmių chrestomatija. (Priedas: kompaktinė plokštelė, žemėlapis). Vilnius: Lietuvių kalbos institutas, ss. 328.

Literatura dodatkowa:

1. Tamara Buch (1998). Onomastyka Sejneńszczyzny. In: Tamara Buch: Opuscula Lithuanica. Wydał Wojciech Smoczyński. Seria: Baltica Varsoviensia, tom I, Warszawa, s. 287-337.

2. Michał Hasiuk (1978). Fonologia litewskiej gwary sejneńskiej. Poznań.

3. Lietuvių tarmės. Kompiuterinis žodynas. I dalis.

4. Danguolė Mikulėnienė, Asta Leskauskaitė, Vilija Ragaišienė, Laura Geržotaitė, Nijolė Birgelienė (2016). Lietuvių tarmių kaita XXI a. pradžioje: Lenkijos lietuvių šnektos. Vilnius: Lietuvių kalbos institutas, ss. 504.

5. Kazys Morkūnas, red. (1997). Lietuvių kalbos atlasas 1: Leksika. Vilnius: Mokslas.

6. Kazys Morkūnas, red. (1982). Lietuvių kalbos atlasas 2: Fonetika. Vilnius: Mokslas.

7. Jowita Niewulis-Grablunas (2015). Gwara puńska. Wokaliczny system fonologiczny. Poznań: Wydawnictwo Rys Seria: Poznańska Biblioteka Bałtystyczna, ss. 176.

8. Danuta Roszko (2006). Funkcjonalne odpowiedniki litewskiego perfectum w litewskiej gwarze puńskiej i w języku polskim. Warszawa: Instytut Slawistyki PAN, ss. 177.

9. Danuta Roszko (2015). Zagadnienia kwantyfikacyjne i modalne w litewskiej gwarze puńskiej (Na tle literackich języków polskiego i litewskiego). Warszawa: Instytut Slawistyki PAN, ss. 342.

10. Wojciech Smoczyński (2001). Szkic morfologiczny gwary puńskiej (wraz z tekstami gwarowymi). In: Wojciech Smoczyński: Język litewski w perspektywie porównawczej. Seria: Baltica Varsoviensia, tom III. Kraków, s. 279-305.

Po ukończeniu kursu student:

(WIEDZA)

- wymienia główne cechy fonetyczne, leksykalne i gramatyczne dialektów auksztockiego i żmudzkiego oraz główne cechy gwar języka litewskiego na terytorium Polski;

- porównuje metody badań dialektologicznych;

(UMIEJĘTNOŚCI)

- odróżnia wypowiedź w litewskim języku literackim od wypowiedzi gwarowej w tym języku;

- powtarza nieskomplikowany tekst, szczególnie z gwar auksztockich, zapisany w transkrypcji dialektologicznej;

(POSTAWY)

- integruje wiedzę o języku literackim i o odmianach dialektalnych.

Ocenie podlega bieżąca praca na zajęciach (frekwencja: 5 proc., przygotowanie do zajęć i aktywność: 25 proc.) oraz zaliczenie końcowe (70 proc.), które jest przeprowadzone w formie rozmowy na podany temat z zakresu zagadnień omawianych na konwersatorium.

Student ma prawo do dwóch nieobecności w semestrze, każda kolejna nieobecność musi być zaliczona w sposób wcześniej uzgodniony z prowadzącym.

Zajęcia zdalne będą prowadzone synchronicznie z wykorzystaniem narzędzia Google Meet.