Gramatyka opisowa języka litewskiego

obowiązkowe

Zaliczony kurs języka litewskiego na poziomie A2, zaliczony przedmiot „Wstęp do językoznawstwa”.

Zajęcia są opracowane z założeniem przygotowania studenta do dalszych bałtystycznych studiów filologicznych. Zapoznanie z tradycyjnymi i nowymi metodami badań teoretycznych fonetyki, gramatyki i składni współczesnego literackiego języka litewskiego oraz zaznajomienie z odmianami dialektalnymi języka służy również świadomemu wyboru przez studenta form i konstrukcji gramatycznych w praktycznym posługiwaniu się językiem litewskim.

w sali

Przedmiot jako kurs teoretyczny podstaw gramatyki języka litewskiego ma za zadanie dać studentowi możliwość poznania cech wybranych kategorii gramatycznych w języku litewskim, podstaw fonetyki, morfologii, słowotwórstwa i składni współczesnego literackiego języka litewskiego, zapoznania się z elementami gramatyki historycznej oraz dialektologii.

Celem przedmiotu jest wprowadzenie studenta w podstawowy zakres tradycyjnej i najnowszej językoznawczej wiedzy o współczesnym języku litewskim. Kurs obejmuje podstawy wiedzy z następujących zagadnień:

Kategorie gramatyczne wyrazów imiennych i werbalnych. Fonetyka i fonologia. Prozodia. Zasady transkrypcji fonetycznej. Morfologia i odmiana wyrazów. Systemy deklinacyjne rzeczowników, przymiotników, zaimków i liczebników. System koniugacyjny. Odmiana imiesłowów. Słowotwórstwo. Odmiany derywacji, charakterystyczne dla języka litewskiego. Składnia. Rodzaje wypowiedzeń. Związki syntaktyczne. Szeregi syntaktyczne. Szyk wyrazów j. litewskiego.

Kurs trwa dwa semestry i kończy się egzaminem pisemnym. Warunkiem przystąpienia do egzaminu jest obecność na zajęciach i uczestnictwo, a także napisanie i zaliczenie pracy rocznej.

Nakład pracy studenta:

– udział w zajęciach – 2 ECTS

– bieżące przygotowywanie się do zajęć – 2 ECTS

– przygotowanie pracy zaliczeniowej – 1 ECTS

Literatura podstawowa:

1.„Lietuvių kalbos gramatikos darbai“, Vilnius 2003 i nast.

2. „Dabartinės lietuvių kalbos gramatika“ pod red. V. Ambrazasa 1994 i późn.

Literatura dodatkowa:

1. Valeckienė A. Funkcinė lietuvių kalbos gramatika. Vilnius 1998.

2. N. Sližienė: Funkcinė lietuvių kalbos gramatika. Vilnius 1998.

3. Lietuvių kalbos gramatikos darbai. Seria wydawnicza po red. A. Holvoeta i in. Vilnius, 2003 i późń.

4. A. Judžentis. Lietuvių kalbos gramatinės kategorijos. Vilnius 2012.

5. Jakaitienė J. ir kt. Lietuvių kalbos morfologija. Vilnius, 1976.

6. Paulauskienė A. Gramatinės lietuvių kalbos veiksmažodžio kategorijos. Vilnius, 1979.

7. Paulauskienė A. Gramatinės lietuvių kalbos vardažodžių kategorijos. Vilnius, 1989.

8. Stundžia B. Lietuvių kalbos kirčiavimas. Vilnius, 1996.

9. Smetona A. Pagrindinių darybos būdų skyrimo klausimu. In: Acta Linguistica Lithuanica, t. LII, s. 83-90.

10. Lietuvių kalbos fonetikos skaitiniai. Sud. R. Kliukienė. Vilnius, 1997.

11. Lietuvių kalbos tarmių chrestomatija. Vilnius, 2004.

12. Encyklopedia językoznawstwa ogólnego. Wrocław-Warszawa-Kraków 1993.

13. Otrębski J. Gramatyka języka litewskiego. T.1-3. Warszawa 1958-1966.

14. Gramatyka współczesnego języka polskiego. Morfologia. Red. R.Grzegorczykowa i in. Warszawa, 1999.

Po ukończeniu przedmiotu student potrafi:

- zidentyfikować podstawowe litewskie zjawiska i procesy językowe z zakresu fonetyki, fonologii, morfologii, składni, semantyki i pragmatyki i dokonać ich opisu z perspektywy synchronicznej;

- operować siatką podstawowych pojęć i terminów językoznawczych i ich odpowiednikami z litewskiej tradycji gramatycznej;

- rozpoznać najistotniejsze cechy litewskich zjawisk gramatycznych i zaproponować ich analizę teoretyczną;

- Kontrola aktywności na zajęciach oraz przygotowania do zajęć.

- Dozwolone są 2 nieusprawiedliwione nieobecności, każda kolejna powinna być odpracowana wedle zasad ustalonych z osobą prowadzącą zajęcia. Nieobecność na 50 proc. zajęć wyklucza dopuszczenie do egzaminu.

- Napisanie i sprawdzenie pracy rocznej

- Przedmiot kończy się egzaminem pisemnym.

- Podczas zajęć studenci mogą posługiwać się narzędziami SI np. do zbierania materiałów, opracowania stanu badań oraz tworzenia bibliografii. Wykluczone jest stosowanie narzędzi SI w celach interpretacyjnych, do tworzenia wypowiedzi pisemnej czy do opracowywania fragmentów tekstu.

Brak.