Praktyka pedagogiczna w szkole podstawowej

fakultatywne

Praktyka pedagogiczna ciągła w szkole podstawowej stanowi integralny element programu specjalizacji nauczycielskiej (kompetencje do nauczania przedmiotu głównego – historia) na studiach licencjackich. Celem praktyki jest zastosowanie przez studenta wiedzy i umiejętności nabytych podczas zajęć audytoryjnych w Instytucie Historycznym. Istotnym praktyki ciągłej celem jest również weryfikacja i autoweryfikacja predyspozycji studenta do wykonywania zawodu nauczyciela.

Celem praktyki pedagogicznej ciągłej jest doskonale przez studenta umiejętności niezbędnych do samodzielnego prowadzenia lekcji z przedmiotu „historia” w szkole podstawowej oraz umiejętności wykonywania dydaktycznych i formalno-prawnych obowiązków nauczyciela w relacji z uczniami oraz wobec szkoły. Realizacja celów praktyki obejmujących weryfikację i autoweryfikację predyspozycji studenta do wykonywania zawodu nauczyciela odbywa się poprzez samodzielne zaplanowanie, poprowadzenie i ewaluację określonej w regulaminie praktyk liczby jednostek lekcyjnych. Realizacja celów związanych z zastosowaniem wiedzy i umiejętności z zakresu aktywności dydaktycznej oraz obowiązków formalno-prawnych nauczyciela odbywa się w formie hospitacji lekcji prowadzonych przez nauczyciela-opiekuna praktykanta, a także nauczycieli przedmiotu oraz udziału studenta w obowiązkach spoczywających na nauczycielu a wynikających ze stosunku pracy i określonych w prawie oświatowym, Karcie Nauczyciela oraz wewnątrzszkolnych regulacjach prawnych szkoły. W ramach hospitacji student może uczestniczyć w lekcjach przedmiotów pokrewnych, za zgodą dyrekcji szkoły w radach pedagogicznych i zebraniach wychowawców z rodzicami, a także w wycieczkach klasowych oraz w przygotowaniu wydarzeń szkolnych. Nadzór merytoryczny i organizacyjny nad praktyką studenta sprawuje nauczyciel-opiekun studenta-praktykanta we współpracy z przedstawicielem Zakładu Dydaktyki i Historii Historiografii Instytutu Historycznego. Przynajmniej jedna z lekcji prowadzonych przez studenta-praktykanta powinna odbyć się w obecności pracownika Zakładu DiHH IH UW i zostać przez niego omówiona wspólnie ze studentem.

Wiedza

po zakończeniu praktyki student zna i rozumie:

– zadania dydaktyczne realizowane przez szkołę;

– sposób funkcjonowania oraz organizację pracy dydaktycznej szkoły;

– rodzaje dokumentacji działalności dydaktycznej prowadzonej w szkole.

Umiejętności

po zakończeniu praktyki student potrafi:

– wyciągnąć wnioski z obserwacji pracy dydaktycznej nauczyciela, jego interakcji z uczniami oraz sposobu planowania i przeprowadzania zajęć dydaktycznych;

– aktywnie obserwować stosowane przez nauczyciela metody i formy pracy oraz wykorzystywane pomoce dydaktyczne, a także sposoby oceniania uczniów oraz zadawania i sprawdzania pracy domowej;

– zaplanować i przeprowadzić pod nadzorem opiekuna praktyk zawodowych serię lekcji;

– analizować, przy pomocy opiekuna praktyk oraz nauczycieli akademickich prowadzących zajęcia w zakresie przygotowania psychologiczno-pedagogicznego, sytuacje i zdarzenia pedagogiczne zaobserwowane lub doświadczone w czasie praktyk zawodowych.

Kompetencje społeczne

po zakończeniu praktyki student jest gotów do:

– skutecznego współdziałania z opiekunem praktyk i z innymi nauczycielami w celu poszerzania swojej wiedzy dydaktycznej.

Warunkiem uzyskania przez studenta zaliczenia praktyki są:

 pozytywna opinia nauczyciela-opiekuna praktyki wpisana do dokumentacji przebiegu praktyki

 podpisane przez dyrektora szkoły zaświadczenie o odbyciu praktyki

 pozytywna opinia pracownika Zakładu z hospitowanej lekcji

 przedstawienie przez studenta dwóch scenariuszy lekcji przygotowanych do samodzielnego przeprowadzenia oraz dwóch analiz dydaktycznych lekcji hospitowanych oraz ich omówienie z pracownikiem Zakładu Dydaktyki i Historii Historiografii Instytutu Historycznego.