Dydaktyka historii cz. 2 (Specjalizacja nauczycielska)
Informacje ogólne
Kod przedmiotu: | 2900-L-SN-DH2 |
Kod Erasmus / ISCED: |
08.3
|
Nazwa przedmiotu: | Dydaktyka historii cz. 2 (Specjalizacja nauczycielska) |
Jednostka: | Wydział Historii |
Grupy: |
Przedmioty Historii I stopnia, specjalizacji nauczycielskiej Przedmioty Historii I stopnia, specjalizacji nauczycielskiej (program od 2020) |
Punkty ECTS i inne: |
2.00
|
Język prowadzenia: | polski |
Rodzaj przedmiotu: | uprawnienia pedagogiczne |
Skrócony opis: |
Zajęcia stanowią integralny element programu specjalizacji nauczycielskiej są więc adresowane do studentów, którzy chcą na studiach pierwszego stopnia uzyskać kompetencje zawodowe, tj. kompetencje do nauczania przedmiotu historia. Celem zajęć dydaktyka historii w szkole podstawowej jest przygotowanie studentów do samodzielnego planowania i prowadzenia lekcji historii w szkole podstawowej. |
Pełny opis: |
Zajęcia „dydaktyka historii w szkole podstawowej” adresowane są do studentów, którzy wybrali specjalizację nauczycielską i ukończyli cz. 1 dydaktyki w szkole podstawowej. Celem zajęć jest umożliwienie studentowi opanowania wiedzy i umiejętności składających się na warsztat nauczyciela historii. Podczas ćwiczeń studenci nabywają wiedzę i umiejętności z zakresu pracy z uczniami na lekcjach historii. Wśród omawianych zagadnień można wyróżnić, m.in. sztukę zadawania pytań i ich tworzenia, pracę w grupach oraz pracę z błędem ucznia. W trakcie zajęć poruszona zostanie także kwestia indywidualizacji procesu nauczania i uczenia się. Duża część zajęć poświęcona będzie kształceniu praktycznych umiejętności planowania pracy z trzema podstawowymi źródłami wiedzy ucznia - mapą, ilustracją oraz tekstem z wykorzystaniem poznanych metod dydaktycznych. Ważnym elementem ćwiczeń będzie też planowanie pracy w zakresie kształcenia w czasie lekcji umiejętności poruszania się w czasie historycznym (lokowanie w czasie wydarzeń historycznych). Podczas zajęć studenci będą doskonalić umiejętność prawidłowego pod względem merytorycznym i metodycznym doboru metod i technik kształcenia, a także udzielania informacji zwrotnej. |
Literatura: |
Literatura zalecana – Podstawa programowa edukacji historycznej w szkole podstawowej: Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dn. 14.02.2107, Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej 2017, poz. 356 (dostępne: www.prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU2017000 0356). – M. Bieniek, Dydaktyka historii. Wybrane zagadnienia, Wydawnictwo Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego, Olsztyn 2007. – D. Buehl, Strategie aktywnego nauczania czyli jak efektywnie nauczać i skutecznie uczyć się, Kraków 2004 – E. Chorąży, D. Konieczka-Śliwińska, S. Roszak, Edukacja historyczna w szkole. Teoria i praktyka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008. – J. Dirksen, Projektowanie metod dydaktycznych. Efektywne strategie edukacyjne, tłum. J. Solecki, Wydawnictwo Helion, Gliwice 2017. – J. Hattie, Widoczne uczenie się dla nauczycieli. Jak maksymalizować siłę oddziaływania na uczenie się, tłum. Z. Janowska, Centrum Edukacji Obywatelskiej, Warszawa 2015. – H. Konopka, M. Liedke, M. Ocytko, A. Pasko, Jak uczyć historii w zreformowanej szkole, Białystok 2003. – J. Maternicki, Cz. Majorek, A. Suchoński, Dydaktyka historii, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1993. – Metodyka nauczania historii w szkole podstawowej, pod red. Cz. Majorka, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1988. – E. Perrott, Efektywne nauczanie: praktyczny przewodnik doskonalenia nauczania, tłum. A. Janowski, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1994. – Petty G., Nowoczesne nauczanie. Praktyczne wskazówki i techniki dla nauczycieli, wykładowców i szkoleniowców, przekład J. Bartosik, GWP, wyd. 3, Sopot 2010 (także inne wydania). – Sztuka nauczania. Czynności nauczyciela, pod red. K. Kruszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa (wiele wydań). – Szymański J., Nauki pomocnicze historii, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa (wiele wydań). – Współczesna dydaktyka historii. Zarys encyklopedyczny dla nauczycieli i studentów, pod red. J. Maternickiego, Wydawnictwo Juka, Warszawa 2004. |
Efekty uczenia się: |
Wiedza po zakończeniu zajęć student zna i rozumie: – kompetencje kluczowe i ich kształtowanie w ramach nauczania przedmiotu historia w szkole podstawowej; – konwencjonalne i niekonwencjonalne metody nauczania, w tym metody aktywizujące; proces uczenia się przez działanie, odkrywanie lub dociekanie naukowe oraz pracę badawczą ucznia; metodę projektów; – zasady doboru metod nauczania typowych dla przedmiotu historia; – metodykę realizacji poszczególnych treści kształcenia w obrębie przedmiotu historia w szkole podstawowej; – organizację pracy w klasie i w grupach; – potrzebę indywidualizacji nauczania; – sposoby organizowania przestrzeni klasy szkolnej: środki dydaktyczne (podręczniki i pakiety edukacyjne) i pomoce dydaktyczne – dobór i wykorzystanie zasobów edukacyjnych, w tym elektronicznych i obcojęzycznych; edukacyjne zastosowania mediów i technologii informacyjno-komunikacyjnej; myślenie komputacyjne w rozwiązywaniu problemów w zakresie przedmiotu historia w szkole podstawowej; – metody kształcenia w odniesieniu do przedmiotu historia; – zasady planowania pracy z mapą, ilustracją oraz tekstem z wykorzystaniem poszczególnych metod dydaktycznych; – znaczenie kształtowania postawy odpowiedzialnego i krytycznego wykorzystywania mediów cyfrowych oraz poszanowania praw własności intelektualnej. Umiejętności po zakończeniu zajęć student potrafi: – dostosować sposób komunikacji do poziomu rozwojowego uczniów; – kreować sytuacje dydaktyczne służące rozwojowi zainteresowań uczniów i popularyzacji wiedzy; – dobierać metody pracy klasy oraz środki dydaktyczne, w tym z zakresu technologii informacyjno-komunikacyjnej, aktywizujące uczniów; – formułować odpowiednie pytania na lekcji wspomagające rozwój wiedzy i umiejętności uczniów; – pracować z błędem ucznia; – zaplanować pracę na lekcji z wykorzystaniem mapy, ikonografii oraz tekstów – udzielić informacji zwrotnej. Kompetencje społeczne po zakończeniu zajęć student jest gotów do: – adaptowania metod pracy do potrzeb uczniów; – promowania odpowiedzialnego i krytycznego wykorzystywania mediów cyfrowych oraz poszanowania praw własności intelektualnej; – kształtowania umiejętności współpracy uczniów, w tym grupowego rozwiązywania problemów; – rozwijania u uczniów ciekawości, aktywności i samodzielności poznawczej oraz logicznego i krytycznego myślenia; – indywidualizacji procesu nauczania. |
Metody i kryteria oceniania: |
Warunki zaliczenia zajęć oraz kryteria oceniania: - obecność na zajęciach (dopuszczalne są dwie nieobecności. Obie trzeba zaliczyć, o ile prowadząca nie zwolni z tego obowiązku) - aktywność na zajęciach - przygotowanie do zajęć (znajomość materiałów zadanych przed zajęciami) - wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie i zaprezentowanie dwóch wskazanych przez prowadzącą fragmentów lekcji oraz udzielenie co najmniej jednej informacji zwrotnej na termat wykonanego przez innego studenta/ inną studentkę zadania (według ustalonych kryteriów). |
Zajęcia w cyklu "Semestr letni 2023/24" (zakończony)
Okres: | 2024-02-19 - 2024-06-16 |
Przejdź do planu
PN WT CW
ŚR CZ CW
PT |
Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 30 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Barbara Dłużewska, Piotr Kroll | |
Prowadzący grup: | Barbara Dłużewska, Piotr Kroll | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: |
Przedmiot -
Zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia - Zaliczenie na ocenę |
Zajęcia w cyklu "Semestr letni 2024/25" (jeszcze nie rozpoczęty)
Okres: | 2025-02-17 - 2025-06-08 |
Przejdź do planu
PN CW
WT ŚR CW
CZ PT |
Typ zajęć: |
Ćwiczenia, 30 godzin
|
|
Koordynatorzy: | Piotr Kroll | |
Prowadzący grup: | Barbara Dłużewska, Łukasz Linowski | |
Lista studentów: | (nie masz dostępu) | |
Zaliczenie: |
Przedmiot -
Zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia - Zaliczenie na ocenę |
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski, Wydział Fizyki.