Językowe warsztaty dziennikarskie

obowiązkowe

Zajęcia warsztatowe dotyczące różnorodnych zagadnień związanych z funkcjonowaniem języka w mediach, m.in. na płaszczyznach fonetycznej i prozodycznej, leksykalnej, gramatycznej oraz składniowej. Warsztaty mają na celu doskonalenie umiejętności tworzenia przekazów medialnych (mówionych i pisanych), z zachowaniem zasad poprawności językowej, spójności stylistycznej oraz logiczności wypowiedzi.

Przedmiot obejmuje zajęcia warsztatowe dotyczące różnorodnych zagadnień związanych z funkcjonowaniem języka w mediach, a także jego przemianami wywoływanymi jego w nich obecnością. Ćwiczenia i testy realizowane podczas kursu odnoszą się do następujących płaszczyzn analizy lingwistycznej tekstów dziennikarskich: fonetycznej i prozodycznej, leksykalnej, gramatycznej oraz składniowej – w ujęciu pragmatycznym. Warsztaty mają na celu doskonalenie umiejętności tworzenia przekazów medialnych (mówionych i pisanych), z zachowaniem zasad poprawności językowej, spójności stylistycznej oraz logiczności wypowiedzi.

Bańko M., Krajewska M., Słownik wyrazów kłopotliwych, Warszawa 1994.

Bartmińska I., Bartmiński J., Słownik wymowy i odmiany nazwisk obcych, Bielsko-Biała 1992.

Bąba S., Twardy orzech do zgryzienia, czyli o poprawności frazeologicznej, Poznań 1986.

Bąba S., Walczak B., Na końcu języka. Poradnik leksykalno-gramatyczny, Warszawa-Poznań 1992.

Współczesny język polski, pod red. J. Bartmińskiego, Wrocław 1992.

Formy i normy, czyli poprawna polszczyzna w praktyce, red. K. Mosiołek-Kłosińska, Warszawa 2001.

Fras J., Dziennikarski warsztat językowy, Wrocław 1999.

Grzenia J., Słownik nazw własnych, Warszawa 1998.

Język polski. Poradnik prof. Markowskiego, Warszawa

Język w mediach masowych, pod red. J. Bralczyka, K. Mosiołek-Kłosińskiej, Warszawa 2000.

Klebanowska B., Kochański M., Markowski A., O dobrej i złej polszczyźnie, Warszawa 1985 (i wyd. nast.).

Miodek J., Słownik ojczyzny-polszczyzny, Wrocław 2000.

Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, pod red. A. Markowskiego, Warszawa 1999 (zwłaszcza część: Hasła problemowe).

Nowy słownik ortograficzny PWN, pod red. E. Polańskiego (zwłaszcza część: Zasady pisowni i interpunkcji).

Podracki J., Słownik skrótów i skrótowców, Warszawa 1999.

Podracki J., Polszczyzna płata nam figle, Warszawa 1991.

Polszczyzna w komunikowaniu publicznym, red. W. Gruszczyński, J. Bralczyk, G. Majkowska, Warszawa 1999.

Słownik gramatyki języka polskiego, pod red. W. Gruszczyńskiego, J. Bralczyka, Warszawa 2002.

Walczak B., Między snobizmem i modą a potrzebami języka, czyli o wyrazach obcego pochodzenia w polszczyźnie, Poznań 1987.

Współczesny język polski, red. Jerzy Bartmiński, Wrocław 2014.

Po zrealizowaniu zajęć z przedmiotu Student:

[Wiedza:] zna cechy leksykalne i gramatyczne wyróżniające przekazy medialne, a także zasady kształtowania wypowiedzi dziennikarskiej zgodnie z zasadami poprawności językowej oraz spójności stylistycznej,

[Umiejętności:] potrafi tworzyć przekazy dziennikarskie (różne gatunki) poprawne pod względem językowym, logicznie uporządkowane i spójne stylistycznie; umie dokonać oceny i korekty wyników swojej pracy,

[Inne kompetencje:] poszerza zasób słownictwa, doskonali warsztat językowy, wzmacnia poczucie odpowiedzialności za własną wypowiedź i efekty swojej pracy.

Ocenę końcową stanowi średnia z ocen uzyskanych z testów obejmujących poszczególne zagadnienia realizowane w toku zajęć.

brak