Samoorganizacja molekularna

Informacje ogólne

Kod przedmiotu:	1200-2BLOK5W1
Kod Erasmus / ISCED:	13.3 Kod klasyfikacyjny przedmiotu składa się z trzech do pięciu cyfr, przy czym trzy pierwsze oznaczają klasyfikację dziedziny wg. Listy kodów dziedzin obowiązującej w programie Socrates/Erasmus, czwarta (dotąd na ogół 0) – ewentualne uszczegółowienie informacji o dyscyplinie, piąta – stopień zaawansowania przedmiotu ustalony na podstawie roku studiów, dla którego przedmiot jest przeznaczony. / (0531) Chemia Kod ISCED - Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (International Standard Classification of Education) została opracowana przez UNESCO.
Nazwa przedmiotu:	Samoorganizacja molekularna
Jednostka:	Wydział Chemii
Grupy:
Punkty ECTS i inne:	(brak) Podstawowe informacje o zasadach przyporządkowania punktów ECTS: roczny wymiar godzinowy nakładu pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się dla danego etapu studiów wynosi 1500-1800 h, co odpowiada 60 ECTS; tygodniowy wymiar godzinowy nakładu pracy studenta wynosi 45 h; 1 punkt ECTS odpowiada 25-30 godzinom pracy studenta potrzebnej do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się; tygodniowy nakład pracy studenta konieczny do osiągnięcia zakładanych efektów uczenia się pozwala uzyskać 1,5 ECTS; nakład pracy potrzebny do zaliczenia przedmiotu, któremu przypisano 3 ECTS, stanowi 10% semestralnego obciążenia studenta. zobacz reguły punktacji
Język prowadzenia:	polski
Kierunek podstawowy MISMaP:	chemia
Rodzaj przedmiotu:	obowiązkowe
Tryb prowadzenia:	mieszany: w sali i zdalnie
Skrócony opis:	Student powinien wykazać się znajomością metod konstrukcji zorganizowanych układów molekularnych o grubości jednej lub kilku monowarstw, metod badania ich struktury i zastosowań tych układów
Pełny opis:	Podział warstw molekularnych (warstwy Langmuira, Langmuira-Blodgett, samoorganizowane), technika ich otrzymywania, badanie właściwości. Właściwości układów warstwowych (badania grubości i właściwości warstw; analiza powierzchni pokrytych monowarstwami). Warstwy organotiolowe. Elektryczne i elektrooptyczne właściwości układów warstwowych. Zagadnienia transportu przez warstwy. Zastosowania warstw molekularnych. Rozpoznanie molekularne i inne zastosowania warstw molekularnych Materiały objętościowe a nanocząstki, właściwości nanocząstek metalicznych i tlenkowych, zastosowania Maszyny molekularne – samoorganizacja w roztworze i na powierzchniach
Literatura:	1.D. Mobius and R. Miller, Organized Monolayers and Assemblies: Structure,Processes and Function, Elsevier 2002. 2.Willner, E. Katz, Bioelectronics I. Wiley-VCH, 2005 3.B.L.Feringa Wiley, Molecular Switches, Weinheim-VCH, 2001
Efekty uczenia się:	Po ukończeniu przedmiotu student: -wie na czym polega samoorganizacja molekularna w roztworze i na powierzchniach - rozumie oddziaływania prowadzące do samoorganizacji układów supramolekularnych: gość-gospodarz i maszyna molekularna - zna metody tworzenia zorganizowanych warstw molekularnych na powierzchniach międzyfazowych stałe podłoże – roztwór oraz roztwór-powietrze (warstwy Langmuira-Blodgett) - zna metody syntezy i sposoby charakteryzowania nanocząstek metali ograniczonych monowarstwami. (MPCs) -zna metody opisu barierowych właściwości warstw organotiolowych oraz efektywności transportu ładunku i masy przez warstwy molekularne -potrafi podać przykłady zastosowań układów supramolekularnych w nanotechnologii, medycynie i mikroelektronice
Metody i kryteria oceniania:	Egzamin po ukończeniu kursu ( 5 pytań opisowych )
Praktyki zawodowe:	Nie dotyczy

Przedmiot nie jest oferowany w żadnym z aktualnych cykli dydaktycznych.

Opisy przedmiotów w USOS i USOSweb są chronione prawem autorskim.
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Warszawski, Wydział Fizyki.