Wstęp do optyki fourierowskiej

Wykład zakłada, że student

- zna podstawy optyki falowej,

- zna prawa rozchodzenia się fal elektromagnetycznych w ośrodkach jednorodnych i izotropowych

- potrafi obliczać całki, także niewłaściwe, funkcji zespolonych dwóch zmiennych rzeczywistych

- zna i wykorzystuje w obliczeniach funkcję delta Diraca

w sali

I. Definicje i warunki istnienia przekształcenia Fouriera

II. Opis sygnałów dwuwymiarowych

III. Sygnał analityczny i transformacja Hilberta

IV. Podstawy teorii dyfrakcji.

V. Dyfrakcja Fresnela i Fraunhofera

VI. Analiza koherentnych układów optycznych przy użyciu pojęć optyki falowej

VII. Analiza układów obrazujących metodami teorii układów liniowych

VIII. Ogniskowanie fal świetlnych. Apodyzacja

IX. Obrazowanie przedmiotów trójwymiarowych. Mikroskopia konfokalna

X. Transformacja Abela i obrazowanie obiektów fazowych

1. Ronald N. Bracewell „Przekształcenie Fouriera i jego zastosowania”

2. Kazimierz Gniadek „Optyczne przetwarzanie informacji”

3. W.T. Cathey „Optyczne przetwarzanie informacji i holografia”

4. Ronald N. Bracewell „Two-Dimensional Imaging”

5. Joseph W. Goodman “Introduction to Fourier Optics”

6. Athanasios Papoulis “Systems and transforms with applications in optics”

W trakcie semestru dwa kolokwia sprawdzające opanowanie metod rachunkowych prezentowanych na ćwiczeniach i treści przekazanych na wykładach.

Zaliczenie kolokwiów nie jest warunkiem koniecznym dopuszczenia do egzaminu końcowego. Egzamin końcowy jest egzaminem pisemnym składającym się z testu wielokrotnego wyboru i zadań rachunkowych.

Ocena końcowa jest średnią arytmetyczną ocen uzyskanych na kolokwiach, a jeżeli nie satysfakcjonuje ona studenta, student przystępuje do egzaminu pisemnego i otrzymuje ocenę końcową będącą średnią ważoną ocen z kolokwiów i z egzaminu. Waga ocen z kolokwiów jest równa 1, a z egzaminu pisemnego jest równa 4. Student, który zaliczył co najwyżej jedno kolokwium przystępuje do egzaminu.