Pracownia fizyczna dla nanoinżynierii

Głównym celem Pracowni fizycznej jest zapoznanie studentów z technikami pomiarowymi stosowanymi w różnych dziedzinach fizyki.

w sali

Pracownia fizyczna służy zapoznaniu studentów z podstawowymi typami doświadczeń w zakresie mechaniki, fal , optyki, ciała stałego i fizyki współczesnej.

Pracownia fizyczna służy zapoznaniu studentów z podstawowymi typami doświadczeń w zakresie mechaniki, fal , optyki, ciała stałego i fizyki współczesnej. Ćwiczenia wykonywane są pod opieką asystenta. W pierwszych dwóch tygodniach studenci wykonują ćwiczenia wstępne, w kolejnych wybierają ćwiczenie do wykonania z pozostałych działów. Wybór ćwiczenia powinien zostać dokonany z co najmniej tygodniowym wyprzedzeniem. Do wykonywanego ćwiczenia należy się przygotować zgodnie z instrukcją do ćwiczenia dostępną na stronie przedmiotu. Przygotowanie sprawdza i ocenia asystent. Wykonanie ćwiczenia polega na przeprowadzeniu odpowiednich pomiarów, ich opracowaniu i dyskusji. Efektem wykonania ćwiczenia jest opis, który jest oceniany przez asystenta. W trakcie semestru wykonywane jest dziesięć ćwiczeń z listy dostępnej na stronach pracowni. Należy wykonać przynajmniej jedno ćwiczenie z następujących działów: Drgania, Ciepło, Optyka, Fizyka Ciała Stałego, Fizyka współczesna.

Obecność na zajęciach jest obowiązkowa. Dozwolone jest nie więcej niż dwie nieobecności.

1. J. R. Taylor, Wstęp do analizy błędu pomiarowego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 1995.
2. G. L. Squires, Praktyczna fizyka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 1992.
3. H. Abramowicz, Jak analizować wyniki pomiarów, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 1992.
4. A. Zięba, Analiza danych w naukach ścisłych i technicznych, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa, 2013.

Literatura uzupełniająca:

1. S. Brandt, Analiza danych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 1998.
2. J. J. Jakubowski i R. Sztencel, Wstęp do teorii prawdopodobieństwa, SCRIPT, Warszawa, 2001.
3. W. Feller, Wstęp do rachunku prawdopodobieństwa, PWN, Warszawa, 1977.
4. R. Nowak, Statystyka dla fizyków, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2002.
5. W. T. Eadie, D. Drijard, F. E. James, M. Roos i B. Sadoulet, Metody statystyczne w fizyce doświadczalnej, PWN, Warszawa, 1989.
6. Grupa Robocza 1 Wspólnego Komitetu ds. Przewodników w Metrologii, Ewaluacja danych pomiarowych pomiarowych Przewodnik wyrażania niepewności pomiaru, BIPM JCGM 100:2008.

Znajomość podstawowych typów doświadczeń w zakresie mechaniki, fal elektromagnetycznych i fizyki współczesnej; umiejętność analizy statystycznej danych doświadczalnych; umiejętność dopasowania modelu teoretycznego i dyskusji wyników doświadczalnych.

Po wykonaniu ćwiczenia w laboratorium oceniane jest sprawozdanie z wykonanego doświadczenia, które należy oddać w ciągu pięciu dni roboczych od wykonania ćwiczenia. Każde sprawozdanie może być jednokrotnie poprawione przez studenta. Nie można wykonywać danego ćwiczenia więcej niż raz. Ocena końcowa jest średnią z uzyskanych ocen. Zaliczenie Pracowni jest możliwe, o ile średnia z uzyskanych ocen jest nie mniejsza niż 3,00. Aby uzyskać zaliczenie pracowni liczba pozytywnie ocenionych ćwiczeń nie może być mniejsza niż 8.