Historia nowożytna Polski

obowiązkowe

Celem ćwiczeń jest zapoznanie studentów z metodami i warsztatem pracy historyka Polski nowożytnej za pomocą zajęć o charakterze monograficznym. Ćwiczenia te kształtują umiejętności analizy źródeł charakterystycznych dla epoki nowożytnej, interpretacji faktów historycznych, posługiwania się materiałami pomocniczymi oraz opracowaniami w celu uzyskania syntetycznego obrazu badanego zagadnienia.

Przedmiot kierunkowy, studia stacjonarne, II rok.

4 ECTS (bilans pracy studenta: 30 godz. kontaktowych, 60 godz. przygotowanie do zajęć, 30 godz. przygotowanie do kolokwium i konsultacje).

Podczas ćwiczeń studenci zapoznają się z metodami i warsztatem pracy historyka Polski nowożytnej. Zajęcia mają charakter monograficzny, prezentujący kluczowe zagadnienia nowożytności, dobrane według kompetencji i zainteresowań prowadzących zajęcia. W związku z tym poszczególne grupy ćwiczeniowe zajmują się różnymi tematami szczegółowymi w ramach tego przedmiotu.

Ćwiczenia mają kształtować u studenta zdolność pogłębionego myślenia historycznego oraz zapoznawać z krytyką historyczną różnych typów przekazów źródłowych powstających w epoce nowożytnej na ziemiach polskich lub z Polską związanych, a także pogłębiać rozumienie złożonych uwarunkowań procesów społecznych, politycznych, gospodarczych i kulturowych zachodzących w Polsce w tej epoce. Celem ćwiczeń jest ponadto rozwijanie umiejętności krytycznego czytania literatury przedmiotu i ustosunkowywania się do naukowej dyskusji na temat problemów historii nowożytnej Polski oraz formułowania własnych interpretacji i aktywnego uczestnictwa w dyskusji na temat analizowanego problemu.

Literatura znajduje się w sylabusach poszczególnych zajęć prowadzonych w ramach przedmiotu.

Po zaliczeniu zajęć studenci znają w stopniu zaawansowanym wybrane zagadnienia z historii Polski nowożytnej, rozumieją złożone uwarunkowania zjawisk i procesów historycznych zachodzących na ziemiach polskich w tej epoce, znają wybrane źródła do badania dziejów Polski nowożytnej, ich specyfikę i zasady krytyki, znają specjalistyczną terminologię dotyczącą dziejów nowożytnej Polski, potrafią przeprowadzić krytykę różnych typów źródeł do dziejów Polski nowożytnej oraz krytycznie analizować opracowania naukowe poświęcone tej epoce i samodzielnie rozszerzać wiedzę pozaźródłową; umieją prowadzić dyskusję w grupie dotyczącą wybranych zagadnień z historii Polski nowożytnej, wykorzystując w wypowiedziach specjalistyczną terminologię, a także nabywają umiejętność krytycznej oceny interpretacji zaproponowanych przez innych uczestników zajęć.

Ocena ciągła aktywności, kolokwium.