Paradygmaty nauki o komunikacji społecznej i mediach

obowiązkowe

w sali

Zajęcia mają na calu zapoznanie studentów ze specyfiką dyscypliny naukowej nauk o komunikacji społecznej i mediach, w ramach której prowadzony jest kierunek studiów.

Podczas zajęć studenci zostaną zapoznani z genezą powstania dyscypliny naukowej nauk o komunikacji i mediach, tj. z zarysem historii badań nad komunikacją, mediami, książką i informacją prowadzonymi w Polsce przed formalnym powołaniem dyscypliny w 2018 r. Studenci poznają specyfikę (paradygmaty i metodologie) nauk o mediach, nauk o poznaniu i komunikacji społecznej oraz bibliologii i informatologii w celu zrozumienia przedmiotu, problematyki, teoretycznych założeń dyscypliny oraz wyzwań, które stoją przed reprezentującymi ją badaczami.

1. Jabłonowski, M. i Mielczarek, T. (2018). Komunikowanie społeczne i media - federacja, a nie inkorporacja. Studia Medioznawcze, 19(4), 13-27. https://doi.org/10.33077/uw.24511617.ms.2018.4.34

2. Koredczuk, B. i Woźniak-Kasperek, J. (2019). Bibliologia i informatologia w naukach o komunikacji społecznej i mediach – odrębność czy komplementarność? Studia Medioznawcze, 20(3), 212-224. https://doi.org/10.33077/uw.24511617.ms.2019.3.124

3. Kulczycki, E. (2008). Status komunikologii — przyczynek do dyskusji. Homo Communicativus, 3(1), s. 27–37.

4. Kulczycki, E. (2011). „Dziedzictwo Schramma” jako źródło specyfiki polskiej nauki o komunikacji. Lingua ac Communitas, 21, s. 79-88. Mielczarek, T. (2017). Medioznawstwo polskie na mapie świata. Studia Medioznawcze, 18(4), s. 11-22. https://doi.org/10.33077/uw.24511617.ms.2017.71.348

5. Mielczarek, T. (2021). Medioznawstwo polskie. Ludzie — instytucje — nauka. Wydawnictwo Uniwersytetu Jana Kochanowskiego.

6. Migoń, K. (2005). Bibliologia – nauka o kulturze książki. Nauka, 2, s. 49-57.

7. Mrozowski, M. (2012). Tożsamość nauk o mediach. Przyczynek do dyskusji. Studia Medioznawcze, 49(2), s. 24-30.

8. Sosińska-Kalata, B. (2013). Obszary badań współczesnej informatologii (nauki o informacji). Zagadnienia Informacji Naukowej, 51(2), s. 9-41. https://doi.org/10.36702/zin.600

9. Woźniak-Kasperek, J. (2021). Nauki o komunikacji społecznej i mediach – forma, treść, kontekst. AUPC Studia Ad Bibliothecarum Scientiam Pertinentia, 19, 3-18. https://doi.org/10.24917/20811861.19.1

K2_W01 Absolwent zna i rozumie miejsce nauk o komunikacji społecznej i mediach w systemie nauk jako dyscypliny badającej współczesne środowisko informacyjne oraz system obiegu informacji w społeczeństwie; a także ich specyfikę przedmiotową i metodologiczną.

K2_W04 Absolwent zna i rozumie specjalistyczną terminologię polską i obcą stosowaną w naukach o komunikacji społecznej i mediach (w szczególności w zakresie edytorstwa bibliologicznego), rozumie jej źródła oraz zastosowania w dyscyplinie własnej oraz dziedzinach pokrewnych.

K2_U09 Absolwent potrafi przeprowadzić merytoryczną debatę na temat zagadnień związanych z naukami o komunikacji społecznej i mediach, w szczególności edytorstwa bibliologicznego, z wykorzystaniem specjalistycznej terminologii oraz nowoczesnych technik i narzędzi komunikacyjnych.

K2_U10 Absolwent potrafi rzeczowo przedstawiać swoje poglądy, obiektywnie oceniać poglądy interlokutorów, formułować wnioski oraz proponować własne rozwiązania na podstawie zdobytej wiedzy z zakresy nauk o komunikacji społecznej i mediach, szczególnie edytorstwa bibliologicznego.

K2_K01Absolwent jest gotów do krytycznej oceny poziomu swojej wiedzy i umiejętności oraz jej rozwijania, doskonalenia i korzystania z różnego rodzaju źródeł informacji przy rozwiązywaniu problemów badawczych i/lub zawodowych; twórczego szukania rozwiązań problemów poznawczych i praktycznych, w tym wykorzystując opinie ekspertów zawartych m.in. w źródłach właściwych dla rynku wydawniczo-księgarskiego.

Zaliczenie odbywa się w formie testu pisemnego podczas ostatnich zajęć.

Dozwolona jest jedna nieusprawiedliwiona nieobecność.